കണ്ണാടി © സി.ജെ. വാഹിദ് ചെങ്ങാപ്പള്ളി

ആ ഒരാള്‍ തനിക്കെന്നും അത്രമേല്‍ പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു..
അതേ...
ആ ഒരാളിന്റെ സന്തോഷം തനിക്കെന്തു മാത്രം സന്തോഷം പകര്‍ന്നിരുന്നു...
ആ ഒരാളിന് ദുഃഖമുണ്ടാകുമ്പോള്‍ തന്റെ മനസ്സിലും ദുഃഖത്തിന്റെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ വന്ന് നിറയുമായിരുന്നു..

ആ സ്‌നേഹത്തിനും വാത്സല്യത്തിനുമായി കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നല്ലോ ഈ ജന്മം മുഴുവനും.....

മുഖലക്ഷണം പറയുന്ന കാക്കാത്തിക്ക് മുന്നില്‍ അന്നൊരു തമാശയ്ക്ക് നിന്നതാണ്...
കണ്ടപാടെ കാക്കാത്തി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി....

'അമ്മയേ ഓര്‍ത്ത് വല്ലാതെ വ്യാകുലപ്പെടുന്നുണ്ട് ഈ മനസ്സ്..
മാതാവാണ് സാറിന്റെ ദുഃഖവും സന്തോഷവും....'

മാതാവിന്റെ അസുഖ കാര്യമോര്‍ത്ത് വേദനിച്ചിരിക്കവേ ...... ആ വാക്കുകള്‍ കേള്‍ക്കേണ്ട താമസം, തന്റെ കണ്ണകള്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയത് നിയന്ത്രിക്കാന്‍ അയാള്‍ക്കായില്ല...