കനവിനെ കാണുവാന്‍ ♦ രാജേഷ് വിജയന്‍

അകലെയായനന്ത

നീലാകാശമിന്ന് നമ്മെ

ഓരൊറ്റക്കുടക്കീഴിനുള്ളിലാക്കി..

സ്വപ്നക്കൂടൊരുക്കി

നിന്നെ കാത്തിരിന്നെന്‍

ഉയിരിന്റെ തൂവല്‍പക്ഷികള്‍..

കേള്‍ക്കാത്തനാദത്തിന്‍ ശ്രുതിമധുരമിന്ന് 

നമ്മിലേകരാഗമായലിഞ്ഞുചേര്‍ന്നു..

ഇരുളിന്റെ കമ്പളങ്ങളില്‍ മൊട്ടിട്ട

എന്നാത്മഗീതങ്ങളൊക്കെയും

നീയാം പ്രകാശവീണമീട്ടിനിന്നു.

ഇന്നീ രാവിലും

ഓര്‍മ്മതന്‍ ഭിത്തിയില്‍

വര്‍ണ്ണങ്ങളേഴും വരച്ചുചേര്‍ത്തു.

നീയാം കഥയിലെ

പൂവിട്ടചിത്രത്തില്‍

സൗഗന്ധികപ്പൂക്കള്‍

മിഴിതുറന്നു..

നീയാം കവിതകള്‍

പീലിവിടര്‍ത്തിയെന്‍

മാനസത്തിലലിഞ്ഞുചേര്‍ന്നു...

മഴയായ് പെയ്‌തൊരോര്‍മ്മകളൊക്കെയും

മകരമഞ്ഞായി 

കനവിലുറഞ്ഞുചേര്‍ന്നു..

മൂടല്‍ മഞ്ഞിലെ

തുള്ളികള്‍ പോലെ നാം

അടരാതെ വിടരാതെ കാത്തിരുന്നു..

കരളില്‍ തുടിക്കുന്ന

കനവിനെ കാണുവാന്‍

കണ്ണുകള്‍ കാത്തു കാതോര്‍ത്തിരിന്നു...

കാത്തിരിപ്പിന്‍

ഭൂതകണ്ണാടിയിലെപ്പോഴും

കാണുന്ന സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കധിമധുരമത്രെ..

ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ തന്‍ 

ഇമ്പത്തിനപ്പുറം

നോമ്പ് നോല്‍ക്കുന്നൊരീ കാത്തിരിപ്പ്..

സംഗമമെന്നെന്ന

ചോദ്യത്തിനൊക്കെയും

ഇന്നെന്ന് മൂളി ഹൃദയമന്നുമിന്നും..

〓〓〓〓〓〓〓〓〓〓〓〓〓〓〓〓〓

© rajesh vijayan