ന്നൊന്നായ് ഞാനോര്‍ത്തീടവേ
ഓടിയണയുന്നെന്‍ മനതാരില്‍ ഒരായിരം മിന്നാമിന്നുങ്ങുകള്‍
മിന്നി മിന്നി...
മാതാപിതാക്കള്‍ തന്‍ സ്‌നേഹ വാത്സല്യങ്ങള്‍
ദുഃഖമോ ? മനോവേദനയോ?
അല്‍പ്പം പോല്‍ എന്തെന്നറിയാത്ത ബാല്യകാലം
എവിടെത്തിരിഞ്ഞാലും സ്‌നേഹ വായ്‌പ്പോടെന്നും
കൊഞ്ചിക്കുഴയാനായമ്മയോടൊപ്പം
താരിളം കൈകളില്‍ നുള്ളിനോവിക്കാന്‍ പോലുമാരും കരുതാത്ത ബാല്യകാലം.
അകലത്തായാലും നിനച്ചിരിക്കാത്ത നാള്‍കളില്‍
കൗമാരക്കാലമതൊന്നി-
ലറിയാതെയെന്നിട്ടും മോഹസ്മരണകളില്‍
വീണുപിടയുന്ന ചിത്തങ്ങളില്‍
പിന്നീടൊക്കെയും നീറ്റിടും നൊമ്പരമായ് തീരുമെന്നോര്‍ക്കാതെ
വീണിടുമോരോ മായാവലയത്തിനുള്ളിലായ്
അന്നേരം കൊഞ്ചിച്ച മാതാപിതാക്കളെ
തെല്ലൊരു വീറോടെയവഗണിച്ചും
പോകുന്ന നേരത്തായി അച്ഛനുമമ്മയ്ക്കും ചിത്തത്തില്‍ തെളിഞ്ഞീടും പുന്നാരമക്കള്‍ തന്‍ ബാല്യകാലം.
---------------© latha latheesh ---------
1 Comments
വരികൾ നന്നായിട്ടുണ്ട് .. ബാല്യകാലം ഇപ്പോഴും എല്ലാവര്ക്കും ഒരു നൊമ്പരവും നനുത്ത ഒരു ഓർമയും ആണ്.. ആശംസകൾ
ReplyDelete