അവന്‍ ഭ്രാന്തമായി ചിരിക്കെ ചിതറി വീണയക്ഷര
ക്കൂട്ടങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരു കവിത
കാവ്യ തപസ്സിന്നൊടുവില്‍ വീണു
കിട്ടിയ വാക്കുകളാല്‍ കുറിച്ച
കവിതക്കു ചോരയുടെ മണം
വരികളിലാകെ തീച്ചൂട് പുക
വിശപ്പിന്റെ സംഗീതം കുറിച്ച
തെരുവില്‍ പിഞ്ചിക്കീറിയ തുണി
കൂട്ടിപ്പിടിച്ചൊരു വേശ്യയിരിക്കുന്നു
അരുകിലെല്ലൊട്ടിയൊരു പൈതലും
പലരാല്‍ പിഞ്ചിയതുണിയിലേക്കു
പിന്നെയുംകൂര്‍ക്കുന്നുണ്ടാഭാസ
നോട്ടങ്ങള്‍ നിശീഥിനിയിലൊരു സുഖം
പകലോ വേശ്യയെന്നാര്‍ത്തു പുച്ഛം
നെഞ്ചിലേക്കെറിഞ്ഞ നാണയങ്ങള്‍
ക്കൂട്ടി കുഞ്ഞിന്നെരിവയര്‍ പാതി
ക്കൂട്ടങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരു കവിത
കാവ്യ തപസ്സിന്നൊടുവില്‍ വീണു
കിട്ടിയ വാക്കുകളാല്‍ കുറിച്ച
കവിതക്കു ചോരയുടെ മണം
വരികളിലാകെ തീച്ചൂട് പുക
വിശപ്പിന്റെ സംഗീതം കുറിച്ച
തെരുവില്‍ പിഞ്ചിക്കീറിയ തുണി
കൂട്ടിപ്പിടിച്ചൊരു വേശ്യയിരിക്കുന്നു
അരുകിലെല്ലൊട്ടിയൊരു പൈതലും
പലരാല്‍ പിഞ്ചിയതുണിയിലേക്കു
പിന്നെയുംകൂര്‍ക്കുന്നുണ്ടാഭാസ
നോട്ടങ്ങള്‍ നിശീഥിനിയിലൊരു സുഖം
പകലോ വേശ്യയെന്നാര്‍ത്തു പുച്ഛം
നെഞ്ചിലേക്കെറിഞ്ഞ നാണയങ്ങള്‍
ക്കൂട്ടി കുഞ്ഞിന്നെരിവയര്‍ പാതി
എങ്കിലും നിറക്കാന്‍ സ്ത്രീത്വമെരിച്ചാ
മാതൃത്വം സ്വയം നോവേറുന്നു
ഒരിക്കലൊരു കൂട്ടം ചെന്നായകള്‍
തെരുവില്‍വട്ടം കൂടി കടിച്ചു
കുടഞ്ഞെറിയുമ്പോള്‍ പിഞ്ചിയ
ശരീരത്തില്‍ ജീവനില്ലാതെയായി
അനാഥനാം എല്ലൊട്ടിയോന്‍
എങ്ങോട്ടോ തേങ്ങിക്കരഞ്ഞോടി
നോവൂറ്റി എഴുതിയെഴുതി തളരുന്നു
ഭ്രാന്തമീ നോവിന്റെ സംഗീതിക.
മാതൃത്വം സ്വയം നോവേറുന്നു
ഒരിക്കലൊരു കൂട്ടം ചെന്നായകള്‍
തെരുവില്‍വട്ടം കൂടി കടിച്ചു
കുടഞ്ഞെറിയുമ്പോള്‍ പിഞ്ചിയ
ശരീരത്തില്‍ ജീവനില്ലാതെയായി
അനാഥനാം എല്ലൊട്ടിയോന്‍
എങ്ങോട്ടോ തേങ്ങിക്കരഞ്ഞോടി
നോവൂറ്റി എഴുതിയെഴുതി തളരുന്നു
ഭ്രാന്തമീ നോവിന്റെ സംഗീതിക.
-------------©manoj-charummoodu-------------
1 Comments
Great work
ReplyDelete