നോവ് | കവിത | ഹീര ഷണ്‍മുഖം

നിലാവുള്ളൊരീ  
മുറ്റത്തിന്നേക
യായ്ഞാനും
 നിന്നോര്‍മകളും 

വീശുന്നോരീ
യിളംകാറ്റുമ 
തിലൊഴുകി
എത്തുമീ
ക്കൈതപ്പൂവിന്‍ ഗന്ധവും...

വീണ്ടും നിന്‍
സാമീപ്യമെന്നി-
ലുണര്‍ത്തുന്ന
തെന്തുകൊണ്ടാവാം

അന്നുനിന്‍
മിഴിയിണകളില്‍...
തുഷാര
ബിന്ദുപോല്‍

താഴേയ്ക്കു
തിരാന്‍ മടിച്ചു -
നിന്നൊരാ.... മിഴിനീര്‍
ക്കണങ്ങള്‍

ചൊല്ലാതെ
ചൊല്ലിയതൊരു
യാത്രാ മൊഴിയായിരുന്നോ

തമ്മിലൊരിക്കലും കാണില്ല നാമിനി....
എന്നായിരുന്നുവോ
നാഥാ...

കണ്മഷി കലങ്ങിയ
മിഴികളോടെ....
നിന്മുന്നില്‍ ഞാനന്നു നിന്നനേരം....

ഒന്നുമേ ചൊല്ലാന്‍
കഴിഞ്ഞതില്ല....
ഒരുവാക്കും നീയും മൊഴിഞ്ഞതില്ല.....

എന്‍ പ്രണയമേ...
നിനക്കായ് ഞാന്‍
നല്‍കാത്തതായി
ട്ടിന്നെന്തുണ്ടെന്‍ ജീവനില്‍
ബാക്കിയിനി...

അത്രമേലിഷ്ട
മാകയാല്‍ മാത്രം...
നിനയ്ക്കുന്നു ഞാനും...

തമ്മില്‍ നാം ഒരിക്കലും കാണാതിരു
ന്നെങ്കില്‍...

നീയുമെന്നോര്‍
മ്മയില്‍
നോവാതിരു

ന്നെന്നെങ്കില്‍....