അക്ഷരങ്ങള് വാക്കുകളെ പ്രണയിക്കുന്നു
വാക്കുകള് ആശയങ്ങളെ പ്രണയിക്കുന്നു
ആ ആശയങ്ങള് നിന്നോടുള്ള
പ്രണയത്തെ ഓര്മപ്പെടുത്തുന്നു.
പ്രിയതമേ, ഈ സന്തുലിതാവസ്ഥയില്
സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം മഴത്തു ള്ളിപോല്
നിലത്തറ്റുവീഴുമ്പോള്
ഈ പ്രണയ ലേഖനത്തിനെന്തു പേരിടേണ്ടു ഞാന്.
കാണാന് കൊതിക്കുമ്പോഴുള്ള നര്മരംഗങ്ങളെല്ലാം
മനസിന്റെ പിച്ചകപ്പൂ വാതിലിനുള്ളില്
മറ്റാരും കാണാതെ മൂടിവെക്കുമ്പോഴുമെന് പ്രിയതമേ നീയെന്-
യൊരിക്കലും വാടാത്ത മലരാണെന്നറിയുക.
ഓടിയെത്താവുന്ന ദൂരമാണെങ്കിലും
പാടിതീരാത്ത പാട്ടുപോലെ നീ -
യെന് മനസിനെ വീണ്ടും വീണ്ടും
പ്രണയത്താല് നൊമ്പരപെടുത്തുന്നു.
കാണാന് കൊതിയേറെയുണ്ടെങ്കിലും
കാഴ്ചക്കപ്പുറമാണ് ലോകമെന്നറിയുകില്
ഒരല്പ്പംകൂടി ക്ഷമിക്കുക നീ
പൂച്ചെണ്ടുമായി ഞാന് വരുന്ന ദിനത്തിനായ് ...
എന്ന് സ്വന്തം
0 Comments