ആ മിഴികളെന്നേയ്ക്കുമായ്
പുലര്‍ച്ചയ്ക്കാരോ
കതകില്‍ മുട്ടിയോ ?
തോന്നലോ ! അല്ലല്ല വന്നുനില്‍ക്കുന്നു
മിഴിരണ്ടിലും നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ !
ഒരിക്കലത്രയ്ക്കു
സ്‌നേഹം ചൊരിഞ്ഞവള്‍
എന്തിനോ പിരിഞ്ഞകന്നവള്‍
മൗനമായ് ചൊല്ലീടുന്നു
'പോകുന്നു ഞാന്‍ '
അന്ത്യനിമിഷങ്ങള്‍ക്കായ്
പട്ടടയൊരുങ്ങീടുന്നു
കാത്തുനില്‍ക്കുന്നു
കൂരിരുട്ടിലേകനായ്
ഒരു നോക്കു കാണുവാനായ്
ഈ പടിവാതിലിനിപ്പുറം
നല്‍കുവാനേറെയില്ല
ഒരുപിടി വാടിയപൂക്കള്‍
പിന്നെയീ കുങ്കുമം പടര്‍ന്നുള്ള
പിഞ്ഞിയ കൈലേസൊന്നും
എത്ര നാളുണ്ടുറങ്ങി
കളിച്ചിരിയിലാറാടി
മദിച്ചു നടന്നതാണീ
വഴികളിലൊക്കെയും
എത്രരാവുകള്‍ കദനത്തിലമര്‍ന്നു,
ചിറകടര്‍ന്നു വീണതാണീ വഴികളിലൊക്കെയും
പോകുമ്പോള്‍ കൊണ്ടുപോയീടുക,
നീയീചുടുബാഷ്പത്തിന്‍
കുതിര്‍ന്ന കൈലേസും, പൂക്കളും
ബാക്കിവയ്‌ക്കേണ്ടയിനിയൊന്നും
ഹൃത്തിലുണ്ടെന്നും
ഒളിമിന്നുമോര്‍മ്മകള്‍ !
--------------------------------------------
© കൃഷ്ണകുമാര്‍ മാപ്രാണം
0 Comments