വിരഹം | പ്രശാന്ത് നൂറനാട്

പ്രണയാര്‍ദ്രമാം ഏതോ 

മനസ്സിന്റെ താഴ്വരയില്‍ 

ഒരു ചെറു കനലായി എരിയുന്നു നീ എന്നും 

അകലെ മറഞ്ഞു നീ 

എന്നെ തനിച്ചാക്കി 

എന്നിലെ ഓര്‍മ്മകള്‍ 

ഒരു ദീപ നാളമായി 

വിണ്ണിലെ ചന്ദ്രനും 

മണ്ണിലെ സൂര്യനും 

ഒരുവാക്കും പറയാതെ 

മൗനമായി നില്‍ക്കുന്നു 

ഒരു സൂര്യ നാളമായി 

തെളിഞ്ഞു നീ അന്ന് 

ഇരുളില്‍ മറഞ്ഞപ്പോള്‍ 

ഏകനായ് ഞാന്‍ ഇന്ന് 

നൊമ്പരം പിടയുന്ന 

നെഞ്ചകത്തെന്നും 

കനലായി എരിയുന്ന 

കണ്ണുനീര്‍ വറ്റാതെ വരുമോ ഒരുവേള 

എന്‍ അകതാരില്‍ 

കുളിരുള്ള പ്രണയമായി 

മുറിവേറ്റ ഹൃദയത്തിന്‍ 

ഒരു കുഞ്ഞു സ്പന്ദനമായി

 പ്രശാന്ത് നൂറനാട്